Ik ging direct 'aan'
Mijn naam is Sylvia. Toen ik voor het eerst over DroomBouwers hoorde, ging ik direct ‘aan’. Een enthousiast gevoel, dat ik lang niet had ervaren, deed mij al snel besluiten om mee te doen. Na de eerste bijeenkomst ging ik vol overgave aan de slag met de huiswerkopdrachten. Mijn proces ging van start: voelen, verbeelden en verwoorden…. Wat ik in deze fase vooral fijn vond was dat mijn creativiteit weer ging stromen. Ik ging uit mijn hoofd naar mijn handen en volgde mijn hart. Al knippend en plakkend ontstond een collage van mijn verleden, heden en toekomst. Met een bonzend hart en een rode koffer vol creaties ging ik op weg naar onze tweede bijeenkomst. Vlak voor mijn presentatie zei een coach tegen mij: ‘Jij moet toch gewoon bij ons team komen’. Nog voordat ik mijn wens, meebouwen aan DroomBouwers, had uitgesproken was deze al uitgekomen! Ik had het gevoeld vanaf het eerste moment. Dit is voor mij gelijk ook de essentie van DroomBouwers:
Volg de vonk of de energie als je die voelt en kom in actie. Dan wakker je bijna moeiteloos een droom aan.
Het waarmaken van een droom vraagt natuurlijk ook om commitment en het durven zetten van (kleine) stappen. Voor mij ging het proces over het loslaten van controle en mezelf de ruimte geven door niet alles op voorhand al in te vullen. Simpelweg vertrouwen, mijn comfortzone steeds een beetje vergroten en uitdagingen durven aangaan.
Na de tweede bijeenkomst is er veel in gang gezet. Experimenteren en kijken naar je (beperkende) overtuigingen is een belangrijk onderdeel van het traject. Elke week had ik contact met mijn dreamteam en Buddy waarbij we elkaar spraken over onze stappen en experimenten. Met mijn buddy Leon heb ik nog steeds contact, want we zijn niet klaar omdat het programma is gestopt. Dan begint het eigenlijk pas!
Vertrouwen
Wanneer je toestaat dat een droom zich op eigen wijze mag ontvouwen dan kan het zo maar zijn dat je er op een dag achterkomt dat je je droom al aan het leven bent: NU op dit moment. En dat deze er misschien wel anders uit ziet dan je van tevoren had bedacht. Zo verging het mij in ieder geval…
Zo hebben mijn man en ik spontaan een oude Tjalk gekocht omdat het zo goed voelde. Binnen een kwartier was het besloten. We hadden zin in een project en het creëren van een mooie plek om te delen met onze kinderen en vrienden. We timmeren de bestemming niet dicht maar zien gaandeweg waar de wind ons brengt. Ontspannen en genietend van het proces dat ook echt wel wat slapeloze nachten met zich mee heeft gebracht.
Van aanvankelijk de boot alleen verhogen naar alles eruit slopen en opnieuw beginnen met een casco schip. We worden telkens uitgedaagd om te blijven vertrouwen op de keuze die we samen durfden te nemen. Het schip heet dan ook niet voor niets: Hoop op zege!
Naast mijn betrokkenheid bij Droombouwers, project Tjalk, en het oppakken van een oude passie (sportklimmen) heb ik onlangs ook nog een supermooie baan gevonden in het onderwijs. Een baan waarbij mijn hart opengaat en mijn creativiteit kan stromen en ik echt van betekenis kan zijn. Ik had van tevoren niet bedacht dat ik voortaan als Juf Sylvia door het leven zou gaan, maar oh wat voelt dat goed!